- Dit onderwerp is leeg.
-
Berichten
-
Ik ben de dochter van Cornelis (roepnaam Kees) Blaauw, die vanaf 1945 (denk ik) tot de sluiting als chauffeur op de bestelbus voor Bischoff werkte.
De foto’s van zijn 25-jarig jubileum zijn op deze website te zien.
Ik kan me een leuke anekdote herinneren dat collega’s een grap hebben uitgehaald met mijn vader (hij had zelf ook veel humor). Ze hadden hem in een tapijt gerold en zo lag mijn vader een tijdje in de winkel. Ik had dat wel willen zien! Een minder leuke herinnering was dat hij een keer door een openstaande etalagedeur was gestapt, die had hij niet gezien. Pezen doorgesneden in zijn hand, maar dat is gelukkig weer goed gekomen.
In schoolvakanties mocht ik als kind wel eens mee, samen met mijn moeder, mijn vader trots achter het stuur van de Mercedes bus. Dat waren gezellige ritten naar oa Deventer, Hengelo en Vlissingen, waar we anders nooit kwamen.
En ik had als klein meisje een mooi rood fluwelen jasje en rokje voor de feestdagen, dat volgens mij bij Bischoff vandaan kwam.
Nog een herinnering:
Mijn ouders zijn na de watersnoodramp in 1953 met de bestelbus van Bischoff naar Zeeland gegaan om daar dekens te brengen.
En negen maanden later is mijn broer Hans geboren……
Toen Bischoff dicht ging was dat een behoorlijke schok voor mijn ouders omdat mijn vader als kostwinner zonder werk kwam. Een andere baan vinden was gezien zijn leeftijd en opleiding niet makkelijk.
Volgens mij heeft mijn vader altijd met plezier gewerkt, en is hij al die jaren nooit ziek thuis gebleven. Mijn vader was zo’n lieve man (soms te lief); hij stond altijd voor iedereen klaar.
Kortom: ik denk met veel liefde terug aan mijn ouders en aan een mooie jeugd. Ook al hadden we het niet zo breed, ik ben voor mijn gevoel nooit iets te kort gekomen.Dag Karin,
Van 1966-1977 heb ik je vader goed gekend.
Bij het inrollen in tapijt daar was ik bij.
Er zijn nog veel meer leuke verhalen over en met je vader.
Mail mij gerust, dan praten wij verder.
Elly
